Η Ναυπλιακή Επανάσταση – Αναστάσιος Αθ. Γούναρης
Η Ναυπλιακή Επανάσταση – Αναστάσιος Αθ. Γούναρης
Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 150 χρόνων από την έκρηξη της Ναυπλιακής Επανάστασης, κυκλοφόρησε από τη ΔΗ.Κ.Ε.Ν (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Ναυπλίου), η δεύτερη έκδοση του βιβλίου του Αναστ. Αθ. Γούναρη, «Η Ναυπλιακή Επανάσταση».
«Η Ναυπλιακή Επανάσταση, η σοβαρότερη και συνταρακτικότερη από τις στάσεις που αντιμετώπισε η οθωνική διοίκηση, βασικά ήταν απότοκη ενός πλατιού κι έντονου πολιτικού οργασμού ανάμεσα στα αστικο-φιλελεύθερα στρώματα της χώρας. Ανεξάρτητα από την άτυχη έκβασή της, αποτελεί έναν κρίκο, τον ως τότε σπουδαιότερο μετά την Γ’ Σεπτεμβρίου, στην αλυσίδα των αγώνων για το φιλελεύθερο πολιτικό μετασχηματισμό της Ελλάδας.
Ο σεισμός της συγκλόνισε το «Σύστημα» και κατέστησε ετοιμόρροπο το θρόνο. Δεν απέμενε παρά το τελικό χτύπημα, που δόθηκε έξι μήνες μετά τη λήξη της. Ο αναπλιώτικος Φλεβάρης ήταν ο αιματηρός πρόδρομος του αναίμακτου πανελλήνιου Οκτώβρη. Ο δεύτερος συνέχισε κι ολοκλήρωσε τον πρώτο.
Η Επανάσταση της 1ης Φεβρουαρίου υπήρξε σε όλες τις εκδηλώσεις της ο θαυμαστός αγώνας της ιστορικής πόλης, η οποία, αφού κατά τα κρίσιμα χρόνια της Εθνεγερσίας αποτέλεσε το «παλλάδιον της ελευθερίας», ορθώθηκε τότε αποφασιστικά ως προπύργιο του φιλελευθερισμού κατά της απολυταρχίας και πρόμαχος των συνταγματικών ελευθεριών.
Ο βραχώδης εξώστης στον Αργολικό, που χρόνια ολόκληρα είχε αποτελέσει το κέντρο του πανελλήνιου ενδιαφέροντος, αναδύθηκε πάλι -για τελευταία φορά- και παρουσιάστηκε με όλη του τη λάμψη στην πρώτη γραμμή της πολιτικής και, γενικότερα, της εθνικής επικαιρότητας.
Ήταν τουλάχιστον η μονιμότερη και σπουδαιότερη «επικαιρότητα», όσο διαρκούσε η οθωνική δεσποτεία· γιατί, αν ο ένοπλος αγώνας της πύλης τερματίστηκε, ο αντίλαλός του δεν έσβησε· ο υπερδίμηνος αγώνας των αναπλιωτών εμφύσησε νέα πνοή και γιγάντωσε τη φιλελεύθερη κίνηση, ενίσχυσε την πεποίθηση στη δημοκρατικότητα του ελληνικού κόσμου και τόνωσε την πίστη, για το αναφαίρετο των πολιτικών δικαιωμάτων. Γι αυτό ακριβώς η Ναυπλιακή Επανάσταση, που γεμίζει μερικές από τις καλύτερες σελίδες της νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας, διατήρησε και θα διατηρεί από την άποψη τούτη ακέριο το νόημά της.»