Ζωγράφος Λεωνίδας (†1902)
Ζωγράφος Λεωνίδας (†1902)
Ο Λεωνίδας Ζωγράφος ήταν αρχίατρος του ελληνικού στρατού και βουλευτής της επαρχίας Άργους. Γεννήθηκε στο Άργος και σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι, απ’ όπου επανήλθε το 1852. Ήταν αντιοθωνικός και τάχθηκε με το μέρος της Ναυπλιακής επανάστασης του 1862 κατά του Όθωνα. Γι’ αυτό και εξορίστηκε για μικρό διάστημα στην Αίγινα. Κατόπιν εκλέχτηκε πληρεξούσιος της επαρχίας Άργους για τη Β΄ Εθνοσυνέλευση Αθηνών (1862). Αναδείχτηκε τρεις φορές βουλευτής στην επαρχία Άργους [1] αρχικά με το κόμμα του Δημητρίου Βούλγαρη και κατόπιν με εκείνο του Θεόδωρου Δηλιγιάννη.
Στις εκλογές του 1885 ήταν και πάλι υποψήφιος με το κόμμα του Δηλιγιάννη [2], αλλά δεν εκλέχτηκε. Μετά την αποτυχία του επανήλθε στην υπηρεσία του στο στρατό ως αρχίατρος [3] και έκτοτε απέσχε της πολιτικής. Προσπάθησε μάλιστα να αναδείξει τον ανιψιό του Μιλτιάδη Ζωγράφο, δικηγόρο, αλλά απέτυχε [4].
Ο Λεωνίδας Ζωγράφος διακρινόταν για τις φιλελεύθερες αρχές του, τη μαχητικότητά του και τον ακέραιο χαρακτήρα του. Δε δίστασε κάποιες φορές να αντιδράσει δυναμικά στις πολιτικές βιαιότητες της εποχής του, θύμα των οποίων υπήρξε και ο ίδιος το 1872, γιατί δεν εκλέχτηκε τότε λόγω της μεγάλης βίας και νοθείας. [5]
Άλλη μία φορά αντέδρασε επίσης δυναμικά, όταν κατά τις δημοτικές εκλογές του 1883 παρατηρήθηκαν σοβαρά έκτροπα στο Ναύπλιο σε βάρος του Επαμεινώνδα Κωτσονόπουλου και της παράταξής του.[6] Ζήτησε τότε από το βασιλιά με τηλεγράφημά του να παρέμβει, για να σώσει τους Ναυπλιείς.[7] Αποτέλεσμα ήταν να διαρρεύσει το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος και να κατηγορηθεί «επί δυσφημίσει της κυβερνήσεως και εξυβρίσει των εν Ναυπλίω αρχών εξ επαγγέλματος». Η δίκη αρχικά αναβλήθηκε και κατόπιν παραπέμφθηκε στις καλένδες.
Ο Λ. Ζωγράφος τιμήθηκε με τον αργυρούν Σταυρόν του Σωτήρος (εφ. «Άργος», φ. 10/8-8-1885). Πέθανε στην Αθήνα το 1902 (εφ. «Μυκήναι», φ. 46/3-3-1902).
Υποσημειώσεις
[1] Για πρώτη φορά το 1868 (εφ. «Αργολίς», 145/17-2-1972).
[2] Εφ. «Δαναός», φ. 57/21-3-1885.
[3] Εφ. «Άργος», φ. 11/17-8-1885.
[4] «Δυστυχώς περί του κυρίου τούτου, ως πολιτικού, ουδείς σοβαρός δύναται να γίνη λόγος» σημειώνει το «Άργος», φ. 58/25-8-1888.
[5] Βλ. κλητήριο θέσπισμα Λ. Ζωγράφου κατά Δημάρχου Υσιών Κ. Παραβάντη και άλλων, «Αργ. Ιστ. Αρχείον, 1771-1878», α/α 550/30-4-1872.
[6] Για τον δήμαρχο Επαμ. Κωτσονόπουλο βλ. Οδωνυμικά Ναυπλίου.
[7] «Ικετεύω Υμ. Μεγαλειότητα μεριμνήσαι περί ασφαλείας ζωής τιμής Ναυπλιέων, κυβερνήσεως αδιαφορούσης» κατέληγε το τηλεγράφημα («Δαναός», φ. 12/21-7-1883).
Πηγή
Οδυσσέας Κουμαδωράκης, «Άργος το πολυδίψιον», Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος, 2007.
150 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑΥΠΛΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1862 